آخرین یار

قلبش شکسته بود و نگاهش به راه بود

پژمرده از ندیدن خورشید و ماه بود

با آنکه رنگ چادر او رفت در مسیر

از هرطرف اسیر هجوم نگاه بود

در انزوای غربت و در انحصار غم

کار مدام روز و شبش اشک و آه بود

پشت ستم شکست ز طوفان گریه اش

او یک تنه برای خودش یک سپاه بود

با آن که نور ماه به چشمش نمی رسید

گلدسته های نیزه برایش پناه بود

آیینه بود و هر قدم از کینه ها شکست

این سنگ ها تقاص کدامین گناه بود؟

مرگ رقیه خورد رقم در خرابه ! نه!

شاید زمان رد شدن از قتلگاه بود