آخرین یار

دختر خانمی می گفت: 

بعضی وقتها که دل چادرم از این همه طعنه و تهمت می شکند …

            بر می دارمش با هم می رویم گلزار شهدا !!!

چند وصیت نامه برایش می خوانم ، حرفهای قشنگشان را برایش تکرار می کنم.

… دل هر دویمان باز می شود و

… عاشق تر از همیشه بر میگردیم خانه…

فقط کاش قسمتم بشود ببرمش مدینه تا داستان مضلومیت بی بی را با چادر خاکی برایش تعریف کنم…